های باران...

 

                                                       میچکد آرام روی غنچه ها باران!

                                                      تا بشوید این غبار رنگ رنگ روی گل هارا

                                                     تا بشوید حجم دنیا را

                                                     میچکد آرام روی گونه های ناز

        

                                                     شاید از ناز نفس هایش

                                                     خنده ای بر چهر ه ای بنشست

                                                    های باران! این کویر خفته را دریاب

                                                     حسرت یه غنچه در جانش

                                                     شوق یک لبخند گل در عمق چشمانش

                                                     در خیالش حس دیدارهای باران ! باران ! باران !