جمشید دانایی فر عزیز
بهارمان با خون پاک تو - که امروز در رگهای پسر نادیده ات جریان دارد- سرخ شد
تو به سبزی و سپیدی پیوستی تا پرچم ایران بر مرزهای آن معنا یابد...
دشمن، تا ابد گرفتار خون سرخ تو خواهند ماند
چه در خاک وطن باشد، چه در خاک بلاخیز همسایه...
کاش پسر ده روزه ات بداند که ملتی عزادار پدرش شده اند
